Begin 2023 werd ik gebeld door mijn oud-docent Jiska de Klerk. Of ik interesse had om de training Werken Met Trauma te volgen. Trauma. Toevallig was ik me nét in dat onderwerp aan het verdiepen, dus mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt.
Tijdens de intake zei ik nog met een flinke knipoog:
“Ik wil best meedoen, maar ik ga geen Ayahuasca-thee drinken en krijsend over de grond rollen, hoor!”
Ik houd namelijk van controle — iets wat, zo leerde ik al snel, óók een traumarespons is. Door alles voorspelbaar te houden, voelt het veilig. Jiska en haar collega Anouk verzekerden me dat er geen vieze thee aan te pas zou komen, dus ik stemde toe. En wat er daarna gebeurde, heeft mijn leven veranderd. In de beste zin van het woord.
Werken met trauma — een bijzondere reis
De training vond plaats op een prachtige locatie, met fijne mensen en docenten bij wie ik me meteen op mijn gemak voelde. En dat is voor mij geen vanzelfsprekendheid, zeker niet in een setting waar tranen mogen vloeien.
Ik heb ontzettend veel geleerd: over trauma, over hoe het zich vastzet in je lijf, en vooral over hoe je met de juiste methodieken diepe patronen kunt doorbreken.
Een beetje ademen op een yogamat, dat kan ik wel.
’s Avonds stond er een ademsessie op het programma. Ik weet nog dat ik schouderophalend dacht: een beetje ademen op een yogamat, dat kan ik wel.
Verbonden ademhalen — ik wist niet wat me overkwam
Er werd uitgelegd dat we verbonden ademhaling gingen doen. Geen idee wat dat precies inhield, maar ach — ik was hier om te leren, dus ik ging ervoor. Commitment, toch?
De muziek begon en ik volgde de instructies: krachtig inademen, kort en krachtig uitademen. Al na een paar ademhalingen voelde ik iets gebeuren. Mijn ooglid begon te trillen. Een warme hand werd op mijn buik gelegd en ik hoorde de geruststellende woorden: “Het is veilig.”
Nog voor ik er weerstand tegen kon bieden, kwam er een golf van emotie op. Tranen stroomden over mijn wangen. Ik voelde me klein. Heel klein. Misschien 9 maanden oud. Ik huilde, zonder dat er iemand was om me te troosten.
Tot nu. Nu was er wél iemand. Iemand die me veilig door dit proces heen leidde.
Toen sloeg de emotie om. Ik voelde strijdlust opkomen. Woede. In mijn beleving rende ik door een dicht woud, weg van iets. Maar ook ergens naartoe. Ik rende, zo hard als ik kon. Op mijn yogamat, uiteraard. Maar het voelde alsof ik een Molukse krijger was. Strijdend. Doorzettend. Mijn lijf mocht me eindelijk laten zien wat het al die tijd had vastgehouden.
Ik voelde alles, tot ik er doorheen was. Tot de rust terugkwam. Mijn lichaam tintelde en ik wist: hier is iets groots gebeurd.
Na de ademsessie voelde ik me bevrijd, en ik wist; ik wil dit ook aan mensen geven.
Van overleven naar leven
Dat doorzetten, die strijdlust, die heb ik na die ademsessie meegenomen mijn leven in. Waar ik vroeger afhaakte zodra iets lastig werd, blijf ik nu net iets langer. En dat levert me positieve resultaten op, keer op keer.
Ik ben ademcoach geworden omdat ik aan den lijve heb ervaren hoe krachtig ademwerk is. Alles waar ik niet over kon praten, alles wat ik me niet kon herinneren of durfde te voelen — het mag er zijn tijdens een ademsessie. Zodat ik voel wat er ooit weggestopt is. En zodat ik steeds meer word wie ik werkelijk ben.
Zelf een ademsessie ervaren?
Je bent welkom bij mij voor een ademsessie. Ik begeleid je bij het loslaten van wat jou vasthoudt. Van tevoren bespreken we het thema waar jij aan wilt werken, zodat de sessie helemaal bij jou past.
Een ademsessie duurt 1,5 uur — een investering in jezelf die letterlijk lucht geeft.
