Als we met ons hoofd ergens niet uitkomen, zijn we gewend om nóg harder te denken zodat we het zo goed mogelijk kunnen begrijpen. Maar wat als je niet hoeft te zoeken naar het juiste antwoord, maar gewoon mag voelen wat je lijf al weet?
In mijn sessies werk ik vaak met de Felt Sense; een term uit de lichaamsgerichte therapie die verwijst naar dat vage, lichamelijke gevoel waarmee iets begint. Het is nog geen duidelijke emotie. Geen helder verhaal. Maar het zit er wel. Een onderbuikgevoel, druk op je schouders, hoofdpijn. Of juist een malende gedachte of een kleine aarzeling die vooraf gaat aan de keuzes die je maakt.
En als je er met aandacht bij blijft, ontvouwt zich vanzelf wat het je te vertellen heeft.
In deze sessie ging een cliënt op zoek naar wat haar angst haar wilde zeggen.
We beginnen een sessie niet middenin het ongemak. We starten bij wat ik Basecamp noem: de plek in je lichaam waar het wél goed voelt. We reguleren je zenuwstelsel zodat het in rust kan vertellen wat er speelt. Bij overprikkeling of stress helpt deze ingang om helderheid te vinden zonder overspoeld te raken.
Die plek noemen we niet voor niets Basecamp.
Zoals bij bergbeklimmen is het de veilige uitvalsbasis. Van daaruit kun je iets aankijken, aanvoelen, en ook weer terug. Zo verdwaal je niet in hetgeen wat zich aandient.
Een tornado in de buik
Ze begon met het opmerken van een onrustig gevoel hoog in haar buik. Ze omschreef het als een draaiende tornado, heftig bewegend, zo intens dat ze er misselijk van werd. Het liefst wenste ze dat het tornado-gevoel zou veranderen in witte, vrolijke wolkjes.
We gingen verder met onderzoeken. In haar onderbuik, rechts, voelde ze een soort kramp. Haar hoofd voelde zwaar. Alsof er iets aan haar kin trok. Ik vroeg haar deze beweging zachtjes te volgen. Toen viel het plekje tussen haar ogen haar op. In haar intakeformulier had ze daar al iets over geschreven: een vage, vreemde hoofdpijn.
Een kogelvis in haar voorhoofd
Ze begon een beetje te lachen want er verscheen ineens een beeld: een kogelvis.
Deze had ik nog niet eerder gehoord. De verbazing in haar stem en de imitatie die ze erbij deed maakte me stiekem aan het lachen. En ik was blij dat ze haar ogen op dat moment dicht had anders waren we samen in lachen uitgebarsten.
Hij zat daar, stil, wachtend. Alsof hij pas iets mocht doen als het nodig was.
“Tot hij kan helpen,” zei ze.
Ik vroeg haar of ze op dat moment hulp nodig had.
“Nee,” antwoordde ze.
En na een korte stilte kwam er opeens een ander woord:
“Duidelijkheid.”
Ik vroeg haar of dingen in haar leven weleens onduidelijk waren geweest. En hoe dat voelde.
“Dan ging ik heel veel werken. Ik voelde me onrustig. En eenzaam.”
We bleven daar even bij. Zonder oplossen. Even door de emotie heen bewegen.
De wijze vrouw in haar
Aan het einde van de sessie nodigden we de wijze vrouw in haar uit. Het deel van haar dat wijsheid draagt en precies weet wat ze nodig heeft.
Ik vroeg: wat heeft zij jou te zeggen?
Ze glimlachte en zei:
“Je kan alles waarvan je denkt dat je het niet kan… want je doet het al.”
Soms weet je lijf het eerder dan jij.
Je hoeft het niet te begrijpen om het te voelen.
En je hoeft het niet op te lossen om het te laten landen.
Je hoeft alleen maar te luisteren.
En misschien… vertelt je lijf dan iets wat je allang diep van binnen wist.
Geen angst, maar duidelijkheid
De volgende dag stuurde ze dit:
“Het heeft me zó goed gedaan. Ik voel me echt een stuk lichter. Al na 1 keer. It makes so much sense. Ik had gisteren een gesprek met iemand waarin ik heel assertief kon zijn. Normaal kreeg ik dan echt de zenuwen hoe iemand daarop zou reageren. Nu maakte me dat eigenlijk niet veel uit, omdat ik het voor mij deed. Dus de uitkomst was hoe dan ook goed.”
Felt sense makes sense ❤️
In mijn praktijk in Velp (regio Arnhem) werk ik met mensen die zich herkennen in dit soort ervaringen: overprikkeld, vol, of juist afgestompt. Ademwerk en de Felt Sense geven je toegang tot de laag die je met denken niet bereikt — maar die wél rust kan brengen.
