Mijn vader zei ooit: “Als je tegenslagen te verwerken hebt, gooi je alle karaktereigenschappen van je vader en je moeder in een grote kom en pak je hetgeen eruit waarmee jij denkt dat je dit kunt overwinnen.”
En ja, hij had gelijk. Ook al was het nooit mijn plan om zijn eigenschappen te gebruiken. Lange tijd wees ik hem af, want hij was er nooit. Het voelde alsof ik niet bestond voor hem en dus bestond hij niet voor mij. En daarmee wees ik een deel van mezelf af.
Ik redde iedereen
Zijn afwezigheid maakte dat ik overbetrokken werd naar anderen. Want ik wist hoe het voelde om eenzaam te zijn. Ik probeerde de wereld een betere plek te maken door iedereen te redden die nabijheid nodig had. Omdat ik het zelf zo had gemist.
De eerste jaren van mijn leven waren niet makkelijk. Een alleenstaande moeder en een kleuterende broer. Aandacht was er weinig, en dus gaf ik iedereen om me heen aandacht zodat ik de wond niet voelde die was ontstaan toen ik klein was.
Geen oog voor mezelf
Maar kijken naar anderen betekent ook dat er geen oog was voor mezelf. Ik was niet betrokken bij mezelf, want als ik dat was, deed ik anderen tekort. Ik gaf mezelf geen aandacht, want als ik dat deed, voelde het egoïstisch.
Ik had een oordeel over egoïsme als het om mij ging. Keuzes voor mezelf maken voelde alsof ik alleen maar aan mezelf kon denken en nooit eens aan een ander. Hoe durf ik? En dus bleef ik kalm. Ik hield mezelf klein, maakte grapjes zodat ik niet echt gezien werd. Want als ik echt gezien werd kon ik ook teveel zijn. Een te groot risico.
Dit is waar ik dankbaar voor ben
Nu ik steeds meer kies voor mij en waar ik me prettig bij voel graai ik regelmatig in de kom vol eigenschappen. Ik pak er soms de scherpe verbale grenzen van mijn moeder uit als ik iets niet wil doen. Soms het introverte wegduiken van mijn vader als ik even geen zin heb om het leven onder ogen te komen. Ik blaas mezelf op als een brulkikker als ik denk dat ik iets best wel kan. Het bluffen van mijn vader. En soms lach ik ellende weg zoals mijn moeder dat zo goed kan. Het belangrijkste is dat ik me ervan bewust kan en mag zijn, dat dit is waar ik dankbaar voor ben.
Het pakket aan genen dat mij maakt tot wie ik ben.
Wil je vrijblijvend kennismaken om meer te weten over coaching en jouw familiesysteem? Neem dan vrijblijvend contact op!
